RCA Camden

Edward Kennedy „Duke” Ellington (29 kwietnia 1899 - 24 maja 1974) był amerykańskim kompozytorem, pianistą i liderem orkiestry jazzowej, którą prowadził od 1923 do śmierci w ciągu ponad sześćdziesięcioletniej kariery.
Urodzony w Waszyngtonie, Ellington mieszkał w Nowym Jorku od połowy lat dwudziestych XX wieku i zyskał rozgłos w całym kraju dzięki występom z orkiestrą w Cotton Club w Harlemie. W latach trzydziestych jego orkiestra koncertowała w Europie. Chociaż powszechnie uważany za kluczową postać w historii jazzu, Ellington przyjął określenie „poza kategorią” jako wyzwalającą zasadę i odniósł się do swojej muzyki jako do bardziej ogólnej kategorii muzyki amerykańskiej.
Niektórzy z muzyków jazzowych, którzy byli członkami orkiestry Ellingtona, tacy jak saksofonista Johnny Hodges, są uważani za najlepszych muzyków w idiomie. Ellington połączył ich w najbardziej znany zespół orkiestrowy w historii jazzu. Niektórzy członkowie zostali z orkiestrą przez kilkadziesiąt lat. Ellington, mistrz w pisaniu miniatur do trzyminutowego formatu nagrywania 78 rpm, napisał ponad tysiąc kompozycji; Jego obszerny dorobek jest największym nagranym osobistym dziedzictwem jazzowym, a wiele jego utworów stało się standardami. Nagrał również utwory swoich muzyków, na przykład „Caravan” Juana Tizola i „Perdido”, które wprowadziły hiszpański akcent do big bandowego jazzu. Na początku lat czterdziestych Ellington rozpoczął prawie trzydziestoletnią współpracę z kompozytorem-aranżerem-pianistą Billym Strayhornem, którego nazwał swoim towarzyszem w pisaniu i aranżacji. Ze Strayhornem skomponował wiele rozbudowanych kompozycji lub suit, a także dodatkowe krótkie utwory. Po występie na Newport Jazz Festival w lipcu 1956 roku Ellington i jego orkiestra przeżyli wielkie odrodzenie i wyruszyli w światowe trasy koncertowe. Ellington nagrywał dla większości amerykańskich wytwórni płytowych swojej epoki, występował w kilku filmach i tworzył muzykę do kilku filmów oraz skomponował kilka musicali scenicznych.

Ellington znany był z pomysłowego wykorzystania orkiestry, czyli big bandu, a także elokwencji i charyzmy. Jego reputacja nadal rosła po jego śmierci, a w 1999 roku otrzymał pośmiertną nagrodę Pulitzera Special Award za muzykę.

Elvis Aaron Presley (8 stycznia 1935 - 16 sierpnia 1977), znany również jako Elvis, był amerykańskim piosenkarzem, muzykiem i aktorem. Uważany jest za jedną z najważniejszych ikon kultury XX wieku i często nazywany jest „królem rock and rolla” lub po prostu „królem”. Jego pełne energii interpretacje piosenek i seksualnie prowokujący styl wykonania, w połączeniu z wyjątkowo silną mieszanką wpływów różnych linii kolorów w erze transformacji w relacjach rasowych, doprowadziły go do wielkiego sukcesu - i początkowych kontrowersji.

Presley urodził się w Tupelo w stanie Mississippi i przeniósł się z rodziną do Memphis w stanie Tennessee, gdy miał 13 lat. Jego kariera muzyczna rozpoczęła się tam w 1954 roku, nagrywając w Sun Records z producentem Samem Phillipsem, który chciał pokazać szerszej publiczności brzmienie muzyki afroamerykańskiej. Presley, grający na akustycznej gitarze rytmicznej, w towarzystwie gitarzysty prowadzącego Scotty Moore'a i basisty Billa Blacka, był pionierem rockabilly, przyspieszonej, opartej na backbeacie fuzji muzyki country i rhythm and blues. W 1955 roku perkusista D. J. Fontana dołączył do zespołu, aby uzupełnić skład klasycznego kwartetu Presleya, a RCA Victor podpisał kontrakt w ramach umowy zaaranżowanej przez pułkownika Toma Parkera, który miał nim zarządzać przez ponad dwie dekady. Pierwszy singiel Presleya RCA, „Heartbreak Hotel”, został wydany w styczniu 1956 roku i stał się hitem numer jeden w Stanach Zjednoczonych. Dzięki serii udanych występów w telewizyjnych i zdobywając szczyty list przebojów stał się czołową postacią nowego popularnego brzmienia rock and rolla.

W listopadzie 1956 roku Presley zadebiutował w filmie Love Me Tender. Powołany do służby wojskowej w 1958 roku, Presley wznowił karierę nagraniową dwa lata później, wykonując niektóre ze swoich najbardziej udanych komercyjnie dzieł. Zorganizował jednak kilka koncertów i pod kierunkiem Parkera, większość lat sześćdziesiątych poświęcił kręceniu hollywoodzkich filmów i albumów ze ścieżkami dźwiękowymi, z których większość była krytykowana. W 1968 roku, po siedmioletniej przerwie w występach na żywo, powrócił na scenę w uznanym programie telewizyjnym Elvis, który zaowocował przedłużoną rezydencją koncertową w Las Vegas i szeregiem bardzo dochodowych tras koncertowych. W 1973 roku Presley dał pierwszy koncert solowego artysty nadawany na całym świecie, Aloha from Hawaii. Lata nadużywania leków na receptę poważnie zagroziły jego zdrowiu i zmarł nagle w 1977 roku w swojej posiadłości Graceland w wieku 42 lat.

Wraz z jego wzrostem z biedy do znaczącej sławy, sukces Presleya wydawał się być uosobieniem amerykańskiego snu. Jest najlepiej sprzedającym się artystą muzyki solowej wszechczasów i odniósł sukces komercyjny w wielu gatunkach, w tym w popie, country, R&B, współczesnej dla dorosłych i gospel. Zdobył trzy nagrody Grammy, otrzymał nagrodę Grammy za całokształt twórczości w wieku 36 lat i był wprowadzany do wielu sławnych muzycznych sal. Presley ma kilka rekordów; najwięcej albumów ze złotem i platyną z certyfikatem RIAA, najwięcej albumów notowanych na liście Billboard 200 oraz najwięcej albumów solowych artysty na UK Albums Chart i najwięcej singli numer jeden spośród wszystkich występujących na UK Singles Chart. W 2018 roku Presley został pośmiertnie odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności.

Elvis Aaron Presley (8 stycznia 1935 - 16 sierpnia 1977), znany również jako Elvis, był amerykańskim piosenkarzem, muzykiem i aktorem. Uważany jest za jedną z najważniejszych ikon kultury XX wieku i często nazywany jest „królem rock and rolla” lub po prostu „królem”. Jego pełne energii interpretacje piosenek i seksualnie prowokujący styl wykonania, w połączeniu z wyjątkowo silną mieszanką wpływów różnych linii kolorów w erze transformacji w relacjach rasowych, doprowadziły go do wielkiego sukcesu - i początkowych kontrowersji.

Presley urodził się w Tupelo w stanie Mississippi i przeniósł się z rodziną do Memphis w stanie Tennessee, gdy miał 13 lat. Jego kariera muzyczna rozpoczęła się tam w 1954 roku, nagrywając w Sun Records z producentem Samem Phillipsem, który chciał pokazać szerszej publiczności brzmienie muzyki afroamerykańskiej. Presley, grający na akustycznej gitarze rytmicznej, w towarzystwie gitarzysty prowadzącego Scotty Moore'a i basisty Billa Blacka, był pionierem rockabilly, przyspieszonej, opartej na backbeacie fuzji muzyki country i rhythm and blues. W 1955 roku perkusista D. J. Fontana dołączył do zespołu, aby uzupełnić skład klasycznego kwartetu Presleya, a RCA Victor podpisał kontrakt w ramach umowy zaaranżowanej przez pułkownika Toma Parkera, który miał nim zarządzać przez ponad dwie dekady. Pierwszy singiel Presleya RCA, „Heartbreak Hotel”, został wydany w styczniu 1956 roku i stał się hitem numer jeden w Stanach Zjednoczonych. Dzięki serii udanych występów w telewizyjnych i zdobywając szczyty list przebojów stał się czołową postacią nowego popularnego brzmienia rock and rolla.

W listopadzie 1956 roku Presley zadebiutował w filmie Love Me Tender. Powołany do służby wojskowej w 1958 roku, Presley wznowił karierę nagraniową dwa lata później, wykonując niektóre ze swoich najbardziej udanych komercyjnie dzieł. Zorganizował jednak kilka koncertów i pod kierunkiem Parkera, większość lat sześćdziesiątych poświęcił kręceniu hollywoodzkich filmów i albumów ze ścieżkami dźwiękowymi, z których większość była krytykowana. W 1968 roku, po siedmioletniej przerwie w występach na żywo, powrócił na scenę w uznanym programie telewizyjnym Elvis, który zaowocował przedłużoną rezydencją koncertową w Las Vegas i szeregiem bardzo dochodowych tras koncertowych. W 1973 roku Presley dał pierwszy koncert solowego artysty nadawany na całym świecie, Aloha from Hawaii. Lata nadużywania leków na receptę poważnie zagroziły jego zdrowiu i zmarł nagle w 1977 roku w swojej posiadłości Graceland w wieku 42 lat.

Wraz z jego wzrostem z biedy do znaczącej sławy, sukces Presleya wydawał się być uosobieniem amerykańskiego snu. Jest najlepiej sprzedającym się artystą muzyki solowej wszechczasów i odniósł sukces komercyjny w wielu gatunkach, w tym w popie, country, R&B, współczesnej dla dorosłych i gospel. Zdobył trzy nagrody Grammy, otrzymał nagrodę Grammy za całokształt twórczości w wieku 36 lat i był wprowadzany do wielu sławnych muzycznych sal. Presley ma kilka rekordów; najwięcej albumów ze złotem i platyną z certyfikatem RIAA, najwięcej albumów notowanych na liście Billboard 200 oraz najwięcej albumów solowych artysty na UK Albums Chart i najwięcej singli numer jeden spośród wszystkich występujących na UK Singles Chart. W 2018 roku Presley został pośmiertnie odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności.

Duane Eddy (ur. 26 kwietnia 1938) to amerykański gitarzysta. W późnych latach pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych miał szereg przebojów wyprodukowanych przez Lee Hazlewooda, które były znane z charakterystycznego „twangardowego” brzmienia, w tym „Rebel-'Rouser”, „Peter Gunn” i „Ponieważ są Młody". Do 1963 roku sprzedał 12 milionów płyt.

Został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1994 roku, a Musicians Hall of Fame and Museum w 2008.

A1 Theme Gitan 11:51 A2 Espana Mia 3:10 B1 Sol De Mi Tierra 3:54 B2 Al Son De Mi Guitarra 3:20 B3 Sentimiento 4:12 B4 Asi Se Toca 2:05 B5 Tierra Andaluza 1:50

Duane Eddy (ur. 26 kwietnia 1938) to amerykański gitarzysta. W późnych latach pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych miał szereg przebojów wyprodukowanych przez Lee Hazlewooda, które były znane z charakterystycznego „twangardowego” brzmienia, w tym „Rebel-'Rouser”, „Peter Gunn” i „Ponieważ są Młody". Do 1963 roku sprzedał 12 milionów płyt.

Został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1994 roku, a Musicians Hall of Fame and Museum w 2008.

Side One 1 Juke Box Saturday Night 2 Moon Love 3 Humpty Dumpty Heart 4 April Played The Fiddle 5 That Old Black Magic Side Two 1 Moonlight Becomes You 2 The Man In The Moon 3 The Chestnut Tree ('Neath The Spreading Chestnut Tree) 4 So Many Times 5 The Cowboy Serenade (While I'm Smoking My Last Cigarette)

Side One

1  I'd Rather Love You

2  Time (You're Not A Friend Of Mine)

3  Jeanie Norman

4  Anywhere (Just Inside Your Arms)

5  When The Trains Come In

Side Two

1  Piroque Joe

2  Was It All Worth Losing You

3  Instant Loneliness

4  This Highway Leads To Glory

5  Time Out For Jesus

Side One

1 Theme Gitan

2 Espana Mia

Side Two

1 Sol De Mi Tierra

2 Al Son De Mi Guitarra

3 sentimiento

4 As Se Toca

5 Tierra Andaluza

Side One

1I Won't Forget You

2Mexican Joe

3There's A Heartache Following Me

4Precious Memories

5I'll Fly Away

Side Two

1Dear Hearts And Gentle People

2Bottle, Take Effect

3Til The End Of The World

4Penny Candy

5Stand At Your Window

Side One

1Have I Told You Lately That I Love You?

2I'm Gonna Change Everything

3Waltzing On Top Of The World

4Oklahoma Hills

5Beyond The Shadow Of A Doubt

Side Two

1Roly Poly

2Each Time You Leave

3A Letter To My Heart

4Your Old Love Letters

5Highway To Nowhere

Side One

1  Sunrise Serenade3:23

2  My Reverie3:04

3  Pagan Love Song3:12

4  To You2:43

5  And The Angels Sing2:49

Side Two

1  Elmer's Tune3:05

2  Ciribiribin3:19

3  Runnin' Wild2:45

4  Blue Evening3:14

5  Melancholy Lullaby3:06

Side One

1Kicky

2You're Just In Love

3Early Times

4Walk, Don't Run

5El Cumbanchero

Side Two

1Anna

2Love Letters

3Yankee Doodle Dixie

4Shadow Waltz

5Satan's Doll

Duane Eddy (ur. 26 kwietnia 1938) to amerykański gitarzysta. W późnych latach pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych miał szereg przebojów wyprodukowanych przez Lee Hazlewooda, które były znane z charakterystycznego „twangardowego” brzmienia, w tym „Rebel-'Rouser”, „Peter Gunn” i „Ponieważ są Młody". Do 1963 roku sprzedał 12 milionów płyt.

Został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1994 roku, a Musicians Hall of Fame and Museum w 2008.

Side One

1 Someday (You'll Want Me To Want You) 

 2 Just Call Me Lonesome

3 A  Fool Such As I  

4 'Til the End of the World

5 How's The World Treating You  

6 Throw Another Log On the Fire

Side Two

1  Making Believe  

 2  Satan Can't Hold Me  

 3  Am I Losing You? 

4  Scarlet Ribb

5 Dear Hearts And Gentle People

6  May The Good Lord Bless And Keep You