17 rolek taśm perforacyjnych do pianoli





Description
17 rolek taśm perforacyjnych do pianoli
Równolegle do ewolucji fonografii, od początku XIX wieku rozwijała się w Zachodnim Kręgu Kulturowym produkcja automatycznych pianin (ang. roller piano, barrel piano), jak również ich sukcesorów – pianoli (ang. player piano, autopiano, reproducing piano) razem z ich „przekaźnikami” – rolkami pianolowymi. Pianola łączyła w sobie cechy pianina i szafy grającej, była instrumentem wyposażonym w automatyczny odtwarzacz, wykorzystujący mechanizm fortepianu. Rolki pianolowe odtwarzały nagrania bardzo wiernie, przybierały postać zapisywanych na zwojach papieru (czasami spotykało się również zwoje metalowe) perforacji sterujących mechanizmem grającym. Za pomocą urządzenia dekodującego przyrząd odtwarzał sygnał muzyczny, zaszyfrowany w otworach na papierze.
Pianole potrafiły odtwarzać perforowane taśmy w obie strony, perforacje działy jak odkręcone zawory, inicjujące produkcję konkretnego dźwięku. Automatyczne pianina znajdywały zastosowanie w barach i pubach (istniały wersje, które uruchamiały się poprzez wrzucenie monety do środka), ich sposób działania opierał się częściowo na mechanizmie wcześniejszych baryłkowych organów (barrel organ), wynalazku sprzed ponad 600 lat, również prekursorskiego względem katarynek.
Wykorzystano fragment artykułu z strony Glissando.